Mijn bijzondere ervaring in de kliniek

Lieve iedereen,

Weer een nieuwe verhaal uit het zonnige Afrika!!
Er is al weer veel gebeurd hier en ik heb weer van de tweede week genoten.

Maandag ben ik om 03.30 uur opgestaan om samen met Sara, Paul, Sangeeta, Jannet en Nick de zonsopgang te gaan bekijken. En ja die is hier heel erg vroeg :?
De zon komt hier rond 04.30 uur op dus als je dit helemaal wil zien moet je er echt wat voor over hebben. Maar het was waanzinnig mooi. Het was wel wat bewolkt dus we het was niet de zonsopgang waar we op gehoopt hadden maar het was super wakker worden in ieder geval.

Dezelfde ochtend gingen Sangeeta en ik werken in de kliniek, wat een ervaring is dat zeg :)!!
Even voor alle duidelijk in Nederland heeft niemand iets te klagen over de zorg die ze krijgen!!

Het was die dag moeder en kind dag dus dat betekend een soort van consultatiebureau voor een dag. Echt super voor mij dus want ik kon mijn oude vertrouwde werk zo oppakken. Ik moest alle baby's wegen en dit noteren in een boekje (naja kladje waar een soort van groeicurve was nagebootst). Daarnaast moesten alle moeders gewogen worden en tevens moest de bloeddruk en de tempratuur gemeten worden. Ook dit werd genoteerd op een kladje. Wat er met deze gegevens gedaan werd is me nog steeds een heel groot raadsel maar goed:).

Daarnaast kregen we ook patienten te zien die daadwerkelijk ziektes, wonden of andere problemen hadden. Je kon heel goed zien welke verschijnselen of zweren ten gevolgen van aids waren dus je wordt dan wel even met je neus op de feiten gedrukt.
Ook bij deze mensen moesten wij de controles doen. Als de tempratuur te hoog was moesten we ze een paracetamol geven (deze waren wel allemaal over de datum net als de bloedsuiker srtipjes, de urine stripjes en de andere medicatie, want ja daar let ik dan weer op :))
Als de bloeddruk te hoog was moesten we dit noteren in het rood en daar hielt het dan mee op.

Ook moest ik een kindje wegen van ik denk een maand of 3/4. Dit kindje had totaal geen spierkracht in haar hele lichaam. Het hing slap in de armen van haar moeder en ze kon haar hoofdje niet eens omhoog houden. Dit vond ik echt zo ontroerend moment omdat we in Nederland alang aan de bel habben getrokken. Hier wordt er amper naar gekeken. Het is gewoon zo en ze kunnen er niet zo veel aan doen. Toen had ik wel even van oke ik wil nu heel veel doen maar ik kan hier niets mee.

De mensen die bij de kliniek kwamen moesten echt ontzettend lang wachten, En dan heb ik het niet over een uurtje nee dan heb ik het over de hele ochten van 7.00 tot 13.00 uur:?. Er waren wel 80 mensen die aan het wachten waren. 30 mensen binnen en de rest buiten. Het is echt allemaal ze slecht georganiseerd, er zit geen structuur in of iets.
Maar goed ik heb wel het gevoel gehad dat ik er wat heb kunnen betekenen, dus mijn dag was al helemaal geslaagd!!

De rest van de week hebben we ons voornamelijk bezig gehouden met in de ochtenden de holidayclub en in de middag met schilderen en tuinieren (ik heb echt de blaren in mijn handen staan :?) Maar het is wel super gezellig met alle mensen en ik heb voornamelijk heel veel schik met Senzo ( een mederwerker van african impact).

Deze week hebben we ook regelmatig een drankje gedaan in het dorp om het een en ander te vieren, zoals de verjaardag van Theo en het afscheid van Jannet en Sangeeta.
De groep wordt wel weer een stuk kleiner en dat is wel jammer.

Zoal jullie kunnen lezen vermaak ik me hier uitstekend!!!
Ik zal wat zon jullie kant op sturen :)

Heel veel liefs Corinne