De contrasten kunnen geloof ik niet groter :?

Lieve allemaal,

Het is al weer een week geleden dat ik een verhaal heb geschreven dus het wordt weer eens tijd voor mijn nieuwe belevenissen. En dat zijn er weer heel wat:).

Vorig weekend ben ik met Johanna naar de Victoria falls geweest en wat is dat mooi zeg. Moeder natuur heeft het dan echt wel heel goed voor elkaar.
Het was zo overweldigend mooi en dat geluid wat dat water produceerd is onbeschrijvenlijk. We hebben heerlijk door dat park gelopen en echt genoten van de Vic falls. We waren alleen wel echt zeikes nat van al het damp wat er van die waterval komt en dan bedoel ik ook echt zeikesnat!!! Je kon me uitwringen:)

Zondag zijn we naar het Livingstone island geweest. Dit is een eiland boven aan de Vic falls en dan kan je op het randje naar beneden kijken. En ook dit was echt waanzinnig.
We gingen er met een bootje heen vanuit een heel lux hotel. Toen we daar aankwamen kregen we een welkomsdrankje en daarna een rondleiding. Na de rondleiding werden onze voeten gewassen (ja jullie verstaan het echt goed:)) omdat we de rondleiding op onze blote voeten moesten doen en toen werd ons ontbijt geserveerd (want het was nog erg vroeg in de morgen). Ik wist niet dat je naar Afrika moest om je een prinsesje te voelen:).

De rest van het weekend heb ik heerlijk doorgebracht bij het Zanbezi sun Hotel.
Daar mogen de vrijwilligers van African Impact gratis gebruik maken van het zwembad zolang we maar een drankje bestellen.
En dat laat ik me natuurlijk geen twee keer vertellen (want ik mis mijn zwembadje in st Lucia best wel).

Na het weekend begint de realiteit weer (en dat is echt steeds weer een enorme omschakeling).
Weer ontzettend veel meegemaakt. Maandag heb ik in het hospice gewerkt. Dit is niet een hospice zoals wij die in Nederland kennen maar een mixje van een ziekenhuis/revalidatiecentrumen hospice. Er liggen heel veel patienten met Aids en TBC, maar ook met kanker en parkison en dergelijke.
Gelukkig zag ik daar ook Simon liggen. Dat was het jongetje die ik had gezien met hmc (jongetje van 1 jaar met aids maar die eruit zag als 3 maanden). Maar het gaat helemaal niet goed met hem. Hij kan echt helemaal niets, heeft helemaal geen spierspanning en hij weegt maar 4,5 kilo (voor een jongetje van 1 jaar weet je echt niet wat je ziet).
Nu moest hij ook nog een infuus krijgen (of ik die even wilde prikken:? heb ik toch maar geweigerd) en dit wilde natuurlijk voor geen meter.
Ik merkte aan mezelf dat me dit toch echt wel aan mijn hart ging.

De rest van de ochtenden heb ik gewerkt in de klinieken en heb ik hbc gedaan. De klinieken is af en toe een beetje saai aangezien je alleen maar bloeddruk, gewicht en tempratuur meet maar goed je komt ook wel weer gevallen tegen die het net even wat spannender maken.
Laatst was er een vrouw in de Linda kliniek met een infectie aan haar hand ( en dan heb ik het niet over een klein ontstekinkje). Haar hand was zo opgezwollen dat het leek te ontploffen:? (in Nederland zouden ze er echt het mes in hebben gezet om al het pus te verwijderen maar goed dit is Afrika). Dus na alle controles werd ze de kamer van de dokter ingeroepen en ik weet niet precies wat ze gedaan hebben maar die vrouw heeft echt de hele boel bij elkaar geschreeuwt. En dit ging echt door merg en been. Na een tijdje was het angstig stil (ik denk dat ze was flauw gevallen) en nog geen 15 inuten later verliet ze de kamer weer met een antibiotica kuur en zonder verband of iets om haar hand.
Als je dit soort dingen ziet weet je echt zeker dat de gezondheidszorg in Nedrland echt waanzinnig goed geregeld is!!

En ik geniet ook echt van home based care (hbc). Ook al kan je alleen maar naar de mensen luisteren en paracetamollen en vitamine pillen uitdelen. Het voelt zo waanzinnig goed en de mensen zijn ook echt blij je te zien.

In de middagen weer heerlijk getuinierd, voorgelezen aan wat school kinderen, family support en building. En bij building moetsen we dit keer een muur pleisteren:)
En dit was echt super leuk en ik kon het ook nog best aardig!!
Mocht dat verpleegkunde nou niets worden kan ik mijn eigen klusbedrijfje beginnen (ik ben intussen al een ervaren schilder en mijn pleisteren technieken worden waarschijnlijk in de komende periode ook nog verbeterd:))

Het contrast met de weekenden en de week zijn zo enorm groot, maar voor de dingen die ik hier in de week mee maak daar ben ik uiteindelijk wel voor gekomen.

Ik geniet nog altijd met volle teugen van deze super reis!!

Heel veel liefs Cor