In Afrika is alles mogelijk!!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Corinne
21 Februari 2009 | Zambia, Livingstone
Lieve mazungu's:)
Ook deze week is weer voorbij gevlogen.
Vorige week zaterdag heb ik heerlijk over de Maramba markt gestruind en een aantal afrikaanse stoffen gekocht (want ik moet natuurlijk wel een aantal souveniertjes mee terug naar huis nemen :)).
Echt heerlijk om weer eens lekker over een markt te slenteren. Ik was daar samen met Saskia, Lisa en Ian en ik heb me echt kostelijk vermaakt met Ian (grappenmaker eerste klas:))
S'middags heb ik me weer heel goed vermaak bij het zwembad van het zanbezi sun hotel want ik wil natuurlijk bruiner thuis komen als mama!!!!!:)
Zondag ben ik met Johanna, Amanda en Gemmi op een walksafari geweest. Dit viel alleen een beetje tegen. Ik ben natuurlijk nu ontzettend verwend met de mooie natuurparken in Zuid-Afrika :? dus het park waar we zijn geweest viel echt in het niets. Ook de dieren die we gezien hebben viel tegen. Maar goed ik heb wel weer lekker een stuk gelopen ( met de gedachte dat ik niet alleen bruin terug wil komen maar ook een paar kilo lichter:)) dus het was niet helemaal een verspilde ochtend.
En ook die middag heb ik mezelf weer verwend bij het zanbezi sun hotel.
Na weer een heerlijk weekend kon de week weer beginnen.
Maandag ben ik weer bij het hospice geweest. Ik was daar samen met Laura en zij is een arts, dus we hebben samen best wel heel veel nuttige dingen gedaan.
Met kleine Simon gaat het al wat beter. Zijn ogen zagen er een stuk beter uit en hij bewoog al wat met met zijn armpjes. Het infuus prikken was vorige week uiteindelijk toch nog gelukt maar in het weekend was de lijn subcutaan (onder de huid) gaan lopen dus was zijn handje helemaal opgezwollen en open op de plaats waar het infuus gezeten had. Echt heel erg zielig.:?
Voor de rest van de week heb ik weer veel home based care gedaan. Er zijn 5 plaatsen waar we dat doen en dat zijn: Maramba, Ngwenya, Mwandi, Dambwa en Linda.
Het meest wordt ik ingezet in Ngwenya en Mwandi (ook meteen de leukste town ships!).
Je wordt dan met een andere vrijwilliger afgezet en daar wordt je opgewacht door lokale vrijwilligers (die vertalen alles, wel zo handig:)).
Je hebt een map mee met alle gegevens van de patienten die je langs gaat en een medische tas met een bloeddruk meter, thermometer, wat verbandmateriaal, paracetamollen en vitaminepillen.
Hier moet je dan de wereld mee gaan redden:)
Het voornaamste wat je doet is luisteren naar de problemen die de mensen hebben en dan met de middelen die je hebt (:?) een oplossing zoeken.
Ik vind het heel erg leuk werk om te doen, je ziet veel mensen, hun familie en hun huisjes (hutten).
En het is waanzinnig om als een muzungu (blank persoon zoals we door alle kinderen genoemd worden) door de townships te lopen. Je ziet zo veel meer als een gewone tourist.
Ook ben ik nog naar de Dambwa clinic geweest. Ik was daar samen met Emma en we waren getuige van wel een hele apparte gebeurtenis.
Er werd een auto achteruit geparkeerd op nog geen milimeter van de deur. Dat vonden wij al wat vreemd, maar er gebeurde verder niets dus hebben wij er geen aandacht aan geschonken. Na een uur zagen we 2 verpleegkundige erbij staan (waarschijnlijk waren die er al veel eerder maar hebben wij die niet gezien) die wat voor de deuropening van de auto bleven staan. Maar goed wij hadden onze eigen klusjes te doen dus nog steeds geen aandacht:?.
Na ik denk een minuut of 50 kwam er een verpleegkundige met een heel klein pakketje de kliniek binnen lopen waarop Emma zei kijk dat is een klein babytje, hoe oud zou die zijn.... Ja jullie voelen hem natuurlijk al aankomen. Nog geen 2 minuten later werd het babytje gevold door de andere verpleegkundige met een bord met daarop de placenta!!:).
Na een minuut kwam de moeder de auto uit gekropen (onder het bloed) en die liep ook dood gewoon de kliniek binnen.
Ja hier in Afrika kan alles:) bevallen in een auto VOOR de kliniek, dat zie je in Nederland niet zo snel gebeuren.
Gelukkig maken de moeder en het kindje het goed (jammer dat we hier geen beschuit met muisjes hebben!!)
In de middagen heb ik weer gebuild:), famili support gedaan (met de kinderen gespeeld, altijd erg heftig aangezien ze je als klimrek gebruiken:?) en adult litercy gedaan (les geven aan volwassenen).
Dit was voor mij nu de eerste keer dat ik dat deed bij de Maramba farm. Ik heb adult literacy wel een keer eerder gedaan bij het hospital maar daar komen over het algemeen maar 3 mensen. Bij de maramba farm is het allemaal wat groter opgezet. Je hebt daar 2 niveau's en ik gaf de mensen van niveau 1 les. Ze zijn zo ontzettend leergierig en dat maakt het ontzettend leuk. We hebben de hele middag woorden gespeld want dat is wat ze het liefste doen:).
Zoals jullie horen verveel ik me geen moment hier. Ik heb het nog altijd echt super naar me zin!!
Een dikke Afrikaanse zoen voor iedereen.
Liefs Cor
Ook deze week is weer voorbij gevlogen.
Vorige week zaterdag heb ik heerlijk over de Maramba markt gestruind en een aantal afrikaanse stoffen gekocht (want ik moet natuurlijk wel een aantal souveniertjes mee terug naar huis nemen :)).
Echt heerlijk om weer eens lekker over een markt te slenteren. Ik was daar samen met Saskia, Lisa en Ian en ik heb me echt kostelijk vermaakt met Ian (grappenmaker eerste klas:))
S'middags heb ik me weer heel goed vermaak bij het zwembad van het zanbezi sun hotel want ik wil natuurlijk bruiner thuis komen als mama!!!!!:)
Zondag ben ik met Johanna, Amanda en Gemmi op een walksafari geweest. Dit viel alleen een beetje tegen. Ik ben natuurlijk nu ontzettend verwend met de mooie natuurparken in Zuid-Afrika :? dus het park waar we zijn geweest viel echt in het niets. Ook de dieren die we gezien hebben viel tegen. Maar goed ik heb wel weer lekker een stuk gelopen ( met de gedachte dat ik niet alleen bruin terug wil komen maar ook een paar kilo lichter:)) dus het was niet helemaal een verspilde ochtend.
En ook die middag heb ik mezelf weer verwend bij het zanbezi sun hotel.
Na weer een heerlijk weekend kon de week weer beginnen.
Maandag ben ik weer bij het hospice geweest. Ik was daar samen met Laura en zij is een arts, dus we hebben samen best wel heel veel nuttige dingen gedaan.
Met kleine Simon gaat het al wat beter. Zijn ogen zagen er een stuk beter uit en hij bewoog al wat met met zijn armpjes. Het infuus prikken was vorige week uiteindelijk toch nog gelukt maar in het weekend was de lijn subcutaan (onder de huid) gaan lopen dus was zijn handje helemaal opgezwollen en open op de plaats waar het infuus gezeten had. Echt heel erg zielig.:?
Voor de rest van de week heb ik weer veel home based care gedaan. Er zijn 5 plaatsen waar we dat doen en dat zijn: Maramba, Ngwenya, Mwandi, Dambwa en Linda.
Het meest wordt ik ingezet in Ngwenya en Mwandi (ook meteen de leukste town ships!).
Je wordt dan met een andere vrijwilliger afgezet en daar wordt je opgewacht door lokale vrijwilligers (die vertalen alles, wel zo handig:)).
Je hebt een map mee met alle gegevens van de patienten die je langs gaat en een medische tas met een bloeddruk meter, thermometer, wat verbandmateriaal, paracetamollen en vitaminepillen.
Hier moet je dan de wereld mee gaan redden:)
Het voornaamste wat je doet is luisteren naar de problemen die de mensen hebben en dan met de middelen die je hebt (:?) een oplossing zoeken.
Ik vind het heel erg leuk werk om te doen, je ziet veel mensen, hun familie en hun huisjes (hutten).
En het is waanzinnig om als een muzungu (blank persoon zoals we door alle kinderen genoemd worden) door de townships te lopen. Je ziet zo veel meer als een gewone tourist.
Ook ben ik nog naar de Dambwa clinic geweest. Ik was daar samen met Emma en we waren getuige van wel een hele apparte gebeurtenis.
Er werd een auto achteruit geparkeerd op nog geen milimeter van de deur. Dat vonden wij al wat vreemd, maar er gebeurde verder niets dus hebben wij er geen aandacht aan geschonken. Na een uur zagen we 2 verpleegkundige erbij staan (waarschijnlijk waren die er al veel eerder maar hebben wij die niet gezien) die wat voor de deuropening van de auto bleven staan. Maar goed wij hadden onze eigen klusjes te doen dus nog steeds geen aandacht:?.
Na ik denk een minuut of 50 kwam er een verpleegkundige met een heel klein pakketje de kliniek binnen lopen waarop Emma zei kijk dat is een klein babytje, hoe oud zou die zijn.... Ja jullie voelen hem natuurlijk al aankomen. Nog geen 2 minuten later werd het babytje gevold door de andere verpleegkundige met een bord met daarop de placenta!!:).
Na een minuut kwam de moeder de auto uit gekropen (onder het bloed) en die liep ook dood gewoon de kliniek binnen.
Ja hier in Afrika kan alles:) bevallen in een auto VOOR de kliniek, dat zie je in Nederland niet zo snel gebeuren.
Gelukkig maken de moeder en het kindje het goed (jammer dat we hier geen beschuit met muisjes hebben!!)
In de middagen heb ik weer gebuild:), famili support gedaan (met de kinderen gespeeld, altijd erg heftig aangezien ze je als klimrek gebruiken:?) en adult litercy gedaan (les geven aan volwassenen).
Dit was voor mij nu de eerste keer dat ik dat deed bij de Maramba farm. Ik heb adult literacy wel een keer eerder gedaan bij het hospital maar daar komen over het algemeen maar 3 mensen. Bij de maramba farm is het allemaal wat groter opgezet. Je hebt daar 2 niveau's en ik gaf de mensen van niveau 1 les. Ze zijn zo ontzettend leergierig en dat maakt het ontzettend leuk. We hebben de hele middag woorden gespeld want dat is wat ze het liefste doen:).
Zoals jullie horen verveel ik me geen moment hier. Ik heb het nog altijd echt super naar me zin!!
Een dikke Afrikaanse zoen voor iedereen.
Liefs Cor
-
21 Februari 2009 - 09:42
Nienke:
Hoi meis,
Wat maak je weer veel mee zeg. Nou vanaf nu ga ik je verhalen weer vanaf het koude NL volgen! Ga ervan genieten!
Dikke kus Nienke -
21 Februari 2009 - 11:53
Anesh:
Jaaa.. helemaal Super Corinne!!! Ik moest eventjes denken welke kliniek ook alweer Dambwa was. Maar ik heb hem weer voor de geest kunnen halen. Daar staat toch tussen de banken het hoofd van die Indonesische meneer. Hier is alles goed. Brabant=carnaval. Dus dit weekend vermaak ik me wel! En niet geheel onbelangrijk: VERKLEED ALS CROCODILE-HUNTER. Het is echt hylarisch!! Een knuffelkrokodil van 170 cm. helemaal om mijn nek gewikkeld. Bek en poten natuurlijk goed dichtgesnoerd. Foto's komen natuurlijk nog.
Heel veel plezier.. geniet ervan!! Dikke Nederlandse Carnavals Zoen. -
21 Februari 2009 - 13:34
Mama:
Hallo lieverd,
Wat weer een prachtige verhalen en indrukken. Ik zie aan de mooie fotos dat je het goed naar je zin hebt. Geniet er van en wat wordt je al bruin.
Och dat handje van die kleine Simon en wat is hij nog klein he?
groeten en liefs mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley