Hoeveel kan er fout gaan in 1 week??

Lieve allemaal,

Ja hoe naief kan ik ook zijn om te denken dat alles goed zou verlopen in een reis van 5 maanden. Maar dat alles dan weer fout moet gaan in een week tijd is ook weer een beetje overdreven:?.
Ik kan dan nu ook wel zeggen dat dit de minst leuke week was van mijn reis tot nu toe.

De week ben ik gestart met een keelonsteking (en dan bedoel ik ook een echte dikke keelontsteking), gevolgd door het stelen van mijn visa card (dus nu moet ik op Manya's zak teren).
Vervolgens werd ons medegedeelt dat we het land moesten verlaten in verband met problemen met de visa's (zit je echt op te wachten als je een keelontsteking hebt en geen geld hebt om een nieuw visum te kopen:?) en als klap op de vuurpijl is onze vlucht terug naar huis verschoven van 25 april naar 26 april.
Dus geen welkomsfeestje zondag 26 april (tenzij jullie een feestje willen zonder mij willen natuurlijk:)).

Maar goed ook deze week heb ik weer overleefd.
Ik voel me al weer een stuk beter met dank aan een antibiotica kuurtje en Saskia, Lisa en ik hebben nu wel de Victoria falls vanuit Zimbabwe kunnen bekijken (je moet een verplichting altijd leuk proberen te maken natuurlijk:)).
En nu maar hopen dat ik mijn portie gehad heb en dat ik de 1 1/2 maand die ik nu nog heb weer heerlijk kan genieten net zoals ik dat heb gedaan van de rest van mijn reis.

Gelukkig was mijn vorig weekend wel grandioos!!
Zaterdag heb ik met Manya een olifanten rit gemaakt. Echt zo super om op die hele grote mooie beesten het National park door te steken. Was echt fantastisch!!
Na een uur op de olifant gereden te hebben mochten we een beetje met ze spelen en we mochten ze voeren (altijd leuk voor op de foto naruurlijk:)).

Zondag zijn Manya en ik eerst naar de Vic falls geweest (want dat moet je weel gezien hebben in je eerste weekend hier in Zambia, he Manya!!)
En dat blijft geweldig.
Er waren nu zo veel regenbogen te zien en hierdoor word het uitzich alleen maar mooier.

s"Middags hebben we de leeuwen encounter gedaan. Dit is een project waar ze welpjes (die in gevangenschap geboren zijn) weer terug in het wild proberen te plaatsen.
Dit is wel een tien jaren plan en momenteel nog in onderzoek dus of het werkt is nog niet bewezen, maar ik wil natuurlijk altijd aan de wetenschap meewerken dus hebben wij ons opgeofferd (jaja echt een hele opgave:)) om een uur met de leeuwen te lopen.
Helemaal leuk om met deze grote katten (ietsie pietse gevaarlijker dat wel!) een uurtje door te brengen.
Het waren drie welpen van negen en acht maanden oud en die hebben echt een eigen wil. Ze hadden namelijk helemaal geen zin om te wandelen die dag, maar gelukkig zijn ze toch nog overstag gegaan. Na de wandeleling konden we nog een beetje kroelen met deze prachtige dieren en natuurlijk nog wat foto's schieten (ja ook wij zijn hier net een stel japanners:))
Het was een dierrijk weekend en ik heb er echt van genoten.

Geduurende de week heb ik het meeste gedeelte in mijn bed gelegen (en dat is niet echt een pretje in dit klimaat). De rest van de dagen heb ik doorgebracht in de kliniken en het hospice.

Dit weekend hebben we de Vic falls van de andere kant bekeken, namelijk vanuit Zimbabwe.
Dit omdat we een touristen visum hadden en we nu een businessvisum nodig hadden (dit zijn dingen waaraan je ziet dat Afrika zo corrupt als de pest is want een businessvisum is natuurlijk niet gratis :?.
Maar het was wel super om de Vic falls vanuit Zimbabwe te hebben gezien (en die paar extra stempels in mijn paspoort vind ik ook wel grappig).

Nu ga ik weer vol goede moed de nieuwe week in!!
En mam en max thanks voor de lieve telefoontjes die had ik echt even nodig:)

Liefs Cor